
हिंदू धर्मामध्ये पौर्णिमा आणि अमावस्येला भरपूर महत्त्व दिले जाते. हिंदू धार्मिक ग्रंथानुसार, पौर्णिमा आणि आमावस्या या दोन्ही तिथी वेगळ वेगळ महत्त्व दिले जाते. एका वर्षामध्ये एकूण 12 अमावस्या आणि 12 पौर्णिमा असतात. अनेकदा अमावास्येबद्दल लोकांच्या मनात भीती असते, कारण तिला काळी रात्र असेही म्हणतात. अमावस्या प्रत्येक महिन्याच्या कृष्ण पक्षाच्या शेवटच्या तारखेला येते आणि शुक्ल पक्षाच्या शेवटच्या तारखेला पौर्णिमा म्हणतात. या लेखात आम्ही तुम्हाला पौर्णिमा आणि अमावस्यांमध्ये काय फरक आहे हे सांगणार आहोत आणि या दोघांचे महत्त्वही जाणून घेणार आहोत. भारतीय संस्कृतीत चंद्राचा विशेष सन्मान केला जातो. चंद्राच्या कला म्हणजे वाढ व घट या नैसर्गिक प्रक्रियेशी मानवाचं आयुष्य खोलवर जोडलेलं आहे.
पौर्णिमा आणि अमावस्या या दोन दिवसांना धार्मिक, आध्यात्मिक, तसेच वैज्ञानिक दृष्टिकोनातून मोठं महत्त्व आहे. पौर्णिमा, म्हणजे चंद्र पूर्ण तेजाने आकाशात झळकतो तो दिवस. या दिवशी चंद्राच्या किरणांमुळे वातावरणात सकारात्मक ऊर्जा पसरते, असं मानलं जातं. हिंदू धर्मात पौर्णिमेला उपवास, पूजा आणि दान करण्याची परंपरा आहे. विशेषतः गुरु पौर्णिमा, वट पौर्णिमा, आणि कोजागिरी पौर्णिमा यांसारख्या सणांना या दिवसाचं विशेष स्थान आहे. चंद्राचं शीतल, सौम्य तेज मन:शांती, एकाग्रता आणि आरोग्यासाठी उपयुक्त मानलं जातं. वैज्ञानिक दृष्टिकोनातूनही पौर्णिमेच्या दिवशी चंद्राचे आकर्षण समुद्रातील भरती-ओहोटीवर प्रभाव टाकते, त्यामुळे मानवी शरीरातील द्रवांवरही सूक्ष्म परिणाम होतो.
अमावस्या दुसरीकडे, चंद्र पूर्णतः अदृश्य असतो. या दिवसाचंही धार्मिक आणि आध्यात्मिक महत्त्व कमी नाही. हा दिवस आत्मचिंतन, ध्यान आणि नकारात्मक विचारांपासून मुक्त होण्यासाठी उपयुक्त मानला जातो. हिंदू परंपरेत अमावस्येला पितृ तर्पण आणि श्राद्ध केल्याने पूर्वजांना शांती मिळते, अशी श्रद्धा आहे. अनेकजण या दिवशी उपवास करून साधना करतात. अंधाराचं प्रतीक असलेली अमावस्या ही नवीन सुरुवातीसाठीही योग्य वेळ मानली जाते — कारण अंधारातूनच प्रकाशाचा जन्म होतो. एकूणच पाहता, पौर्णिमा आणि अमावस्या या दोन्ही दिवसांमध्ये निसर्गाची लय, ऊर्जा आणि मानवी भावना एकत्र गुंफलेल्या आहेत. पौर्णिमा जिथे प्रकाश, आनंद आणि समृद्धीचं प्रतीक आहे, तिथे अमावस्या आत्मचिंतन, नवनिर्मिती आणि अंतर्मुखतेचं प्रतीक ठरते. या दोन्ही दिवसांचा समतोल राखणं म्हणजेच जीवनातील संतुलन साधण्याचं सुंदर प्रतीक आहे.
अमावस्या आणि पौर्णिमा या दोन्ही दिवसांना भारतीय पंचांगात अत्यंत महत्त्व आहे, परंतु त्यांची वैशिष्ट्ये एकमेकांपासून भिन्न आहेत. अमावस्या ही पौर्णिमेनंतरच्या पंधराव्या दिवशी येते, तर *पौर्णिमा* ही अमावास्येनंतरच्या पंधराव्या दिवशी येते. अमावस्येच्या दिवशी चंद्र आकाशात अजिबात दिसत नाही, कारण त्या दिवशी चंद्र आणि सूर्य एकाच दिशेला असतात. उलट, पौर्णिमेच्या दिवशी चंद्र पूर्ण चकचकीत, गोल आणि तेजस्वी दिसतो. पंचांगानुसार अमावस्या हा *कृष्ण पक्षाचा शेवटचा दिवस* असतो, तर पौर्णिमा हा शुक्ल पक्षाचा शेवटचा दिवस मानला जातो. धार्मिक दृष्टीने पौर्णिमा शुभ मानली जाते आणि या दिवशी देवी लक्ष्मी आणि चंद्रदेवाची पूजा केली जाते.
तर अमावस्या तुलनेने अशुभ मानली जाते, परंतु ती तंत्र-मंत्र साधना आणि पितृकार्यांसाठी विशेष मानली जाते. पौर्णिमेच्या दिवशी गुरु पौर्णिमा, वट पौर्णिमा, आणि कार्तिक पौर्णिमा यांसारखे अनेक सण साजरे केले जातात, ज्यात भक्ती, ज्ञान आणि समृद्धीचे प्रतीक दिसते. दुसरीकडे, अमावस्येच्या दिवशी पितृपूजा, श्राद्ध विधी आणि पिंपळ पूजेला विशेष महत्त्व असते, कारण हा दिवस पूर्वजांच्या स्मरणाचा मानला जातो. अशा रीतीने, अमावस्या आणि पौर्णिमा या दोन्ही दिवसांमध्ये चंद्राच्या स्थितीप्रमाणेच धार्मिक आणि आध्यात्मिक महत्त्वात स्पष्ट फरक दिसतो एक अंतर्मुखता आणि शांततेचं प्रतीक आहे, तर दुसरी प्रकाश, उत्साह आणि पूर्णतेचं.
पौर्णिमा आणि अमावस्येतील मुख्य फरक असा आहे की पौर्णिमेच्या दिवशी चंद्र पूर्णपणे प्रकाशित आणि गोल दिसतो, तर अमावस्येच्या दिवशी चंद्र अजिबात दिसत नाही. पौर्णिमेच्या वेळी चंद्र पृथ्वीच्या विरुद्ध दिशेला असतो आणि अमावास्येच्या वेळी चंद्र पृथ्वी आणि सूर्याच्या मध्ये असतो, त्यामुळे त्याचा प्रकाशित भाग पृथ्वीवरून दिसत नाही. पौर्णिमा शुभ मानली जाते आणि दान, स्नान आणि पूजेसाठी महत्त्वपूर्ण मानली जाते. अमावास्येला अशुभ मानले जाते, परंतु पितृतर्पण किंवा साधनेसारख्या काही धार्मिक परंपरांमध्ये याला विशेष महत्त्व आहे. देवी लक्ष्मी पौर्णिमेच्या दिवशी प्रवास करते. त्याचबरोबर अमावास्येवर वाईट शक्तींचा अधिक प्रभाव पडतो.